Melkridge 30 mei

Melkridge 30 mei
De camping waar we vandaag ons buitenhuis hebben ingericht heet heel toepasselijk Haedrian's Wall. Met een lekker glaasje Ale geniet ik van het uitzicht over de camping. Het stukje gras dat we voor vandaag hebben gehuurd heet, ook heel toepasselijk, Annapurna. De fanatieke bergsporters kennen deze Annapurna als een hoge berg in de buurt van de Mount Everest. Inderdaad ik zit dus op het hoogste punt van de camping te genieten. Ik bedenk dat ik vanaf hier gemakkelijk de westkust zou kunnen zien als die verrekte heuvels niet in de weg lagen. De dag begon verleidelijk rustig langs de oevers van de river Tyne. Gemakkelijk pedaleren we de eerste vijftig kilometer weg, onderbroken door een lekker kopje filter koffie. Als we in Hexam langs de flappentap moeten had ik de signalen beter moeten duiden. Met mijn 'uit de heup schiet' methode weet ik een allerlieflijkst stel Britten te fotograferen. Hij in kilt en zij in een gala jurkje. Ik realiseerde me niet dat we de Schotse grens nog niet waren gepasseerd en dat zij zich dus ook niet als Schotten hadden moeten gedragen. Waarschijnlijk moesten ze nog even wat geld opnemen om het voorgenomen huwelijk in Gretna Green, zeer geliefd bij stelletjes die elkaar het Jawoord net over de Schotse grens besluiten te geven, te kunnen betalen. Maar goed, toen we het dorp aan de westelijke zijde verlieten veranderde het eerst zo mooie vlakke fietspad in een ongeplande bergetappe. We moesten flink op de pedalen en een klim van anderhalve kilometer ging na zes kilometer over in een afdaling. Ik verbaasde me bij het samenstellen van de route dat mijn voorganger, wiens spoor ik in de Garmin had geladen, een oninteressante variant over een wat drukkere weg had gekozen. Purist als ik ben volg ik natuurlijk de oorspronkelijke Haedrian's Cycleway om er vervolgens te laat achter te komen dat deze variant van een 17 procent afdaling naadloos over gaat in een 19 procent stijging precies bij het bord met het opschrift 'Road Blocked'. Puffend zie ik door mijn van zweet beslagen bril nog net een glimp van een door Keizer Hadrianus opgetrokken stenen bouwsel. De hele dag hadden we reikhalzend uitgekeken naar een glimp van de beroemde muur uit het Romeinse tijdperk. Dat die zich op dit moment aan mij moest openbaren is bepaald door het lot. Ik neem mij voor ooit weer terug te keren met een Landrover, maar concentreer me nu op mijn ademhaling om te voorkomen dat mijn hart het begeeft. Inmiddels zijn de verschrikkingen vergeten en is de blik naar voren gericht. Eerst een tweede Ale en dan morgen verder richting westen over....die verrekte heuvels.