Castle Douglas 23-07-2016

We stellen ons aan elkaar voor nadat we al zo'n 12 km. samen zijn opgefietst.
Al direct bij het verlaten van de Ferrie raken we in gesprek terwijl we geduldig wachten tot alle paspoorten van de rij voor ons zijn gecheckt. Achteraf vroeg Ans zich af of de inhaalactie bewust was geweest. Het antwoord was bevestigend. Ik had
de Koga op een willekeurige plek in de rij geboord met de meest onschuldige blik die ik maar kon trekken. Het scheelde tijd en anders hadden we elkaar ook nooit ontmoet. Gretig delen we onze ervaringen. Zij over China en wij over dat prachtige Schotland. Bij "all about the Bike" genieten we van een heerlijke Capucino en raken maar niet uitgepraat. Omdat wij GPS hebben rijden we voorop naar het station waar onze wegen scheiden. Zij rechtstreeks naar Oban en wij met een omweg naar de zelfde bestemming. Wel nemen we een stukje de trein naar Dumfries. Een ouderwetse boemel die zoveel lawaai maakt dat je elkaar moet toeschreeuwen om verstaanbaar te zijn. Boven het lawaai uit horen we de supporters van de plaatselijke voetbalclub die in Annan een cupwedstrijd gaan bijwonen. Ze zitten tot hun oren in de Heineken en de conducteur houdt ze angstvallig in de gaten. Als ik naar het achter gelegen toilet ga maak ik diepe indruk met mijn fietsbroek, door hun gedoopt tot "Speedtrousers" De oudste van het stel begint me vol overgave te knuffelen. Op het station in Arran blijft hij nog lange tijd zingend en zwaaiend achter op het perron tot hij door zijn maten, die al bijna in het stadion waren, weer wordt opgehaald. Het tijdens het EK tot tophit verworden strijdlied klinkt nog lang na.