Kilmartin 31-07-2016

20 meter voor het veerooster naar rechts door het hek staat te lezen in de beschrijving. Maar wat nou als dat hek met een indrukwekkend slot is afgesloten en het naastliggende voetgangershekje zorgvuldig met een zware spanband is gebarricadeerd. Spoed overleg dus. We hebben de dag in het zonnetje gefietst over het eiland Knapdale en zijn inmiddels helemaal in de punt aangeland waar het voor auto's verboden gebied is. Dat slot snap ik, je wilt niet dat auto's over je private road gaan karren. Maar volgens het boekje was Ellary Estate voor fietsers en backpackers wel toegankelijk. De spanband kan ik op twee manieren interpreteren. Ofwel ze hebben genoeg van die vreemdelingen ofwel hij heeft een functie voor het toegangshek. Ik stel me voor dat het landgoed van Sir Sean Connery is. Aangezien die als 007 ook nooit respect had voor een hek vind ik dat wij maar gewoon de barrière moeten slechten. Hup fietsen op de kant en met wat gepast ruk en trekwerk geraken we aan de overzijde. Wat volgt is een aaneenschakeling van schitterende uitzichten. Daarvoor moeten we dan wel een paar hele heftige klimmetjes voor lief nemen. Bij de tweede moet ik me gewonnen geven. Het voorwiel komt los en de achterwielen verliezen grip. Badend in het zweet komen we boven, maar die inspanning ben je zo weer vergeten. 6 kilometer is de tocht over het landgoed, zo'n achtertuin wil ik ook. De rest van de dag is het terrein wat glooiender, maar van ongekende schoonheid. Inmiddels zitten we in Kilmartin. Deze nacht brengen we door in een B&B samen met honderden knuffels en andere parafernalia. Door onoplettendheid heb ik overigens een tuinkabouter vermoord. Het voorval werd gelukkig niet opgemerkt vanwege de vondst van een heuse Uilebal. Morgen naar Oban en dan naar de Hebriden.