Sligachan 7-08-2016

Gisterochtend vertrokken we met een zonnetje uit Uig. In het zuiden echter dreigende wolken en de zekerheid dat het goed weer voor de tuin wordt. In hoog tempo ronden we de noordkust met wind in de rug. Skye is inderdaad prachtig en niets lijkt een prachtige dag in de weg te staan. Tot het moment dat we Staffin naderen en de eerste druppels vallen. In Schotland voel je feilloos aan wanneer de regen een blijvertje is en gisteren was dat ook zo. Tegen de tijd dat we in Portree aankomen is er geen droge vezel meer aan ons lijf te vinden. Tijd voor crisisberaad. De voorspelde wind is zeer ongunstig voor het traject langs de zuid west kust zodat we besluiten om zuidwaarts te gaan richting Sligachan. De schuiven gaan nu pas echt open en veel te vroeg voegt zich de wind eraan toe. Het wordt echt onplezierig met extra opspattend water van de auto's. Die hebben niet zo veel met fietsers en met de woorden van van Gaal te spreken, "they drive you the folds out the broek". Het laatste stuk klunen we naar de camping daarbij met elke windvlaag een sur place makend. Op de camping is het chaos. Een groot deel staat blank en diverse tenten zijn al gesneuveld. Heb je wel eens geprobeerd een tent op te zetten bij windkracht 9 en horizontale regen? Gelukkig zijn we een goed team inmiddels en met jarenlange Vlieland ervaring lukt het de tent in zijn bedoelde vorm te krijgen. Met een aantal Nederlandse reizigers staan we compact bij elkaar en worden twee Volvo's gebruikt om een wind barrière te maken. In het toiletgebouw ligt een laag water omdat iedereen daar schuilt en natte kleding probeert te drogen wat natuurlijk geen enkele zin heeft. De nacht is een drama. De tent wordt gegeseld door wind en regen. Van slapen komt niets door het gedonder en de bewegelijke tent. Als ik 's nachts naar het toilet ga liggen er diverse backpackers in de douche omdat de vloer overal onder water staat. Ik kijk in wat bleke gezichten met holle ogen. Vanmorgen trekt de wind nog wat verder aan en als ik om me heen kijk zijn de meeste tenten ofwel gesneuveld of afgebroken. De reizigers staan te schuilen in de luwte van het stenen gebouwtje. Op mijn vraag "en? Lekker geslapen" klinkt een vervaarlijk gegrom als antwoord. Omdat we vandaag niet meer aan fietsen toekomen door de risico's die het verblijf op de rijbaan met zich brengt en de gedachte dat we dan vanavond van een nat lapje maar weer een veilig onderkomen moeten zien te maken overwegen we de tent ook af te breken. Naast ons probeert een Italiaan een Quetcha vouwtent in elkaar te vouwen. In zijn onderbroek, op dat moment al tot een nat zedelapje gedegradeerd en begeleid door zijn in vloeiend (vloeibaar zo je wil) Italiaans keffende, niet nuttig aanwezige eega vecht hij met de elementen. Ik weet het nu zeker, mijn ego verdraagt een dergelijke worsteling niet en ik besluit de tent te laten staan en naar de kroeg te vertrekken. Voor de houtkachel ligt zo ongeveer de complete klerenkast van alle campinggasten te drogen. De vooruitzichten zijn slecht. De wind zal de hele dag blijven, wat ik kan beamen gezien het horizontale waterpatroon buiten voor de ramen. Crisisberaad levert wat extra inzet van dark Ale op en het voornemen om morgen op het zadel te klimmen en in twee dagen naar Fort William te fietsen. Jammer van Skye, maar een reden te meer om terug te keren op een later moment. Eens moet het lukken de hoogtepunten in Schotland bij zonlicht te aanschouwen.