12-8-2016 Saint Cecile
Blijf op de hoogte en volg Dick
12 Augustus 2016 | België, Bouillon
Na een nacht in een warm bed liggen we om 8.00 uur voor de deur van het treinstation in Oban. Een allervriendelijkst meisje weet ons te vertellen dat we naar alle waarschijnlijkheid te korte overstaptijden hebben in Glasgow en Edinburgh.
We houden rekening met een overtocht de volgende dag, hetgeen weinig aanlokkelijk is. We gaan de challenge aan en prepareren de overstap met 12 tassen en 2 fietsen tot in detail. Na twee perfect uitgevoerde changementen zitten we in de trein naar NewCastle, waar we precies 5 kwartier hebben om van de trein naar de vertrekpier te komen en dat met een langzaam leeg lopende achterband.
We gaan ervoor. Dit keer is de wind onze vriend en in hoog tempo beginnen we aan de 17 kilometer lange tocht.
Onderweg komen we een jongen tegen, die gezien de hoeveelheid mee gezeulde tasjes aan zijn fiets uit het zelfde hout gesneden, onderweg is naar een onbekende bestemming. Ans, die nog maar weinig extra zuurstof te verspillen heeft, reageert op zijn vriendelijke poging tot sociaal contact zoals ze onderweg de agressieve waakhonden van haar been houdt. De jongen kijkt ons enigszins sip na. Met de wind in de rug suizen we de terminal binnen waar zich nog precies een auto bevindt.
De dame achter het loket begint al driftig ons klantnummer in te toetsen als we haar in het oor fluisteren dat we een week te vroeg zijn.
Enigszins teleurgesteld weet ze te melden dat er waarschijnlijk geen ruimte meer is, maar dat we een poging kunnen wagen bij het hoofdkantoor. Daar is de eerste reactie eveneens negatief. Als volleerd theatergezelschap zetten we onze tragedie weer in. Het helpt. De uiterst vriendelijke dame begint op haar rekenmachine bedragen in te toetsen. hetgeen een een goed teken is. Als je niks te verhandelen hebt, dan heeft het ook geen zin een prijs vast te stellen. Ze moet nog even met haar baas overleggen, maar dan komt het goede nieuws, we mogen aan boord. Later die avond gaan we nog even shoppen nadat we heerlijk gedineerd hebben. Na nog diverse, verschillende whiskeys geproefd te hebben (ik kan altijd slecht kiezen) gaan we over tot enkele impulsaankopen en rollen we volkomen tevreden in onze kooien. Binnen 24 uur zijn we terug in IJmuiden. We weten inmiddels zeker dat we ondanks alle beproevingen van de laatste week weer terug gaan naar dat land dat je toch stevig bij de strot pakt. Na een nachtje in het vertrouwde eigen bed vertrekken we voor een weekje debriefen in de Belgische Ardennen.
We houden rekening met een overtocht de volgende dag, hetgeen weinig aanlokkelijk is. We gaan de challenge aan en prepareren de overstap met 12 tassen en 2 fietsen tot in detail. Na twee perfect uitgevoerde changementen zitten we in de trein naar NewCastle, waar we precies 5 kwartier hebben om van de trein naar de vertrekpier te komen en dat met een langzaam leeg lopende achterband.
We gaan ervoor. Dit keer is de wind onze vriend en in hoog tempo beginnen we aan de 17 kilometer lange tocht.
Onderweg komen we een jongen tegen, die gezien de hoeveelheid mee gezeulde tasjes aan zijn fiets uit het zelfde hout gesneden, onderweg is naar een onbekende bestemming. Ans, die nog maar weinig extra zuurstof te verspillen heeft, reageert op zijn vriendelijke poging tot sociaal contact zoals ze onderweg de agressieve waakhonden van haar been houdt. De jongen kijkt ons enigszins sip na. Met de wind in de rug suizen we de terminal binnen waar zich nog precies een auto bevindt.
De dame achter het loket begint al driftig ons klantnummer in te toetsen als we haar in het oor fluisteren dat we een week te vroeg zijn.
Enigszins teleurgesteld weet ze te melden dat er waarschijnlijk geen ruimte meer is, maar dat we een poging kunnen wagen bij het hoofdkantoor. Daar is de eerste reactie eveneens negatief. Als volleerd theatergezelschap zetten we onze tragedie weer in. Het helpt. De uiterst vriendelijke dame begint op haar rekenmachine bedragen in te toetsen. hetgeen een een goed teken is. Als je niks te verhandelen hebt, dan heeft het ook geen zin een prijs vast te stellen. Ze moet nog even met haar baas overleggen, maar dan komt het goede nieuws, we mogen aan boord. Later die avond gaan we nog even shoppen nadat we heerlijk gedineerd hebben. Na nog diverse, verschillende whiskeys geproefd te hebben (ik kan altijd slecht kiezen) gaan we over tot enkele impulsaankopen en rollen we volkomen tevreden in onze kooien. Binnen 24 uur zijn we terug in IJmuiden. We weten inmiddels zeker dat we ondanks alle beproevingen van de laatste week weer terug gaan naar dat land dat je toch stevig bij de strot pakt. Na een nachtje in het vertrouwde eigen bed vertrekken we voor een weekje debriefen in de Belgische Ardennen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
