20-9-2018 Almazan

Opnieuw ging de wekker om 6:00. Dit keer moesten we een stevige dag trappen. In het donker starten we de eerste klim en zijn getuige van de opkomende zon. Bij vertrek laten we de avond nog even voorbij komen. Terwijl ik nog even een avondwandelingetje maakte was Ans getuige van een onvervalst Spaans drama. Een van de mannen op het terras, van wie het waarnemingsvermogen al enigszins verminderd was (Niet zo gek als je daar al een uurtje of vier in de hitte aan het bier zit) werd geconfronteerd met de thuisbasis. Zijn vrouw, die hem waarschijnlijk al thuis had verwacht met de maaltijd kwam met opgestroopte mouwen en vergezeld van kleinkinderen haar grieven uiten. Niet alles konden we verstaan, maar grofweg kwam het er op neer dat het behoorlijk onrechtvaardig was dat hij de huishoudkas aan het wegspoelen was terwijl zijn vrouw en bloedjes van kleinkinderen thuis aan de keukentafel zaten te wachten. Wij, als kersverse grootouders kiezen natuurlijk de kant van de vrouw des huizes en lijden dan ook mee met de vrouw die aan de overkant van het plein op een steen gaat zitten wachten tot meneer zich geroepen voelt huiswaarts te keren. De heren onderling maken vanzelfsprekend de nodige satire over dit voorval. Het duurt nog even voor de geadresseerde heer gehoor geeft aan het dringende verzoek, mogelijk opziend tegen de hem te wachten staande repressailles doch zeker om gezichtsverlies te voorkomen Opvallend genoeg staan alle aanwezigen klokslag 21.00 uur op en verlaten het etablissement. Waarschijnlijk heeft geen van allen behoefte aan een scène waarin zij de hoofdrol spelen.
Inmiddels zijn we geland in Almazan in een luxe hotel. Ik heb het daar nooit zo op. Er heerst een bepaalde anonimiteit die me beklemd. Ik voel me ongemakkelijk als ik mijn maat 44 Shimano’s van de voeten wrik. De omgeving wordt op slag een stuk minder neutraal en ik vermoed dat de kamer de komende week onverhuurbaar blijkt. Positief is natuurlijk dat er een ligbad is, dat traditioneel net te kort is om uitgestrekt in te gaan liggen. Ondanks dat het behelpen is ben ik toch zeker een half uur van het verblijf in een diepe coma gezonken.