Coolaney 7 juni

Vandaag hadden we een hoofdrol voor het weer. Vanaf onze kampeerplaats op de grens van de beide Ierlanden hadden we een schitterend zicht op de bergen voor ons. Zware wolken vechten om voorrang en lijken voortdurend haast te hebben. Alles wordt nog eens versterkt door de voortdurend aanwezige harde wind. Liefhebbers van Cloudporn kunnen hier hun hart ophalen. Ik ben ervan overtuigd dat hier de term is uitgevonden. Je kunt er natuurlijk op wachten dat die wolken uiteindelijk ook hun lading willen lozen en tot nog toe lijken ze ons niet te kunnen raken, behalve vannacht dan. Ons bewegelijke huis wordt gedurende de hele nacht gegeseld door ladingen pijpenstelen. Ik lig schuddend op mijn luchtbedje te bedenken hoe ik dat nu weer ga aanpakken. Aangezien we geen rekening hebben gehouden met rustdagen moeten we verder. Maar een kwartier nadat de wekker zich met mijn nachtrust meende te moeten bemoeien was het plotsklaps stil. Behalve het aanhoudende klapperen van het doek is de luide roffel verdwenen. Als ik mijn hoofd uit de tent steek zie ik ver weg achter de bergen zelfs een blauw strookje lucht. Op weg dus. Gedurende de tocht wordt de luchtvochtigheid steeds minder en als we in Sligo aan de Atlantische kust komen breekt de zon zelfs door. Wie had gedacht dat ik de laatste 15 kilometer in een T-shirt zou kunnen fietsen. De weergoden moeten ons gunstig gezind zijn. Dat wordt nog eens bevestigd als we na ons eerste biertje bij J.J. O'Grady op minstens drie heftige onweersbuien worden getrakteerd, het geheel afgewisseld door overvloedige zonnestralen. Ondertussen hebben we nog een kalkoen geofferd aan de weergoden en dat geheel nog maar eens weggespoeld met een pint Draught Ale in de hoop dat we morgen weer een dag droog kunnen blijven.