Tarbert 12 juni

In de pub eet ik een onvervalst, in tempura gewikkeld stuk cod met chips en side salad. In de volksmond fish and chips geheten. Nu ik het woord volk in de mond neem zal ik me niet langer inhouden. Ik ben getuige van de opening van het WK voetbal. Alle opwarmers zijn me bespaard gebleven, gelukkig. Op tv zie ik een soort koninginnedag taferelen die we in Nederland nu net aan het uitbannen zijn. Ik zie hele groepen mensen doen wat ze bij elke opening tegenwoordig doen. Ik meen nog snel een glimp van Seb Blatter al koekhappend te zien, maar dat weet ik niet zeker. Het is duidelijk dat de bedoelingen van de regisseur van dit miljoenen project kennelijk niet met de beeldregisseur zijn besproken. De geluidsman heeft waarschijnlijk vanwege te weinig repetitietijd voor de zekerheid maar alle kanalen open gezet. Het geheel kent kop nog staart en m.i. hadden ze met dit geld prima een paar sloppenwijken kunnen renoveren. Ik mag graag naar voetbal kijken als het ergens om gaat, maar de enige gedachte die ik nu heb is hoe krijgen ze in godsnaam dat veld ooit weer bespeelbaar. Gelukkig hoor ik de presentator nog net zeggen dat het officiële wk lied gezongen wordt door een kale Braziliaan ter zijde gestaan door twee prachtige dames waarin ik J.L. herken. Het lied was in de kakofonie niet herkenbaar, maar J.L. mag er nog steeds wezen, daar heb ik geen melodie bij nodig. Vandaag een lange dag. Waren we de laatste dagen sprakeloos van het schitterende landschap, vandaag is het allemaal wat minder en dan moet er natuurlijk gepraat worden. We babbelen onderweg wat met een Gaelic Farmer bij zijn schapen die vanwege het aanhoudende mooie weer van hun jasjes worden ontdaan. Hij is natuurlijk zeer geïnteresseerd in onze herkomst en vraagt ons hoe groot Holland wel niet is. Als ik vertel dat het misschien wel net zo groot is als Ierland is hij zichtbaar onder de indruk, 'that is a big Town' is zijn reactie. We leggen hem uit dat het een land is. Aha, dat snapt hij beter. Dus Holland is een land, net zoals dat andere land dat dicht bij Ierland ligt. Aangezien hij niet op de naam komt helpen we hem door een opsomming te geven van alle omringende landen. Bij France denkt hij lang na en zegt dan ' could be'. In een volgende kroeg roep ik dat het tijd voor koffie is. De waard is het er mee eens, hij was om vijf uur nog aan het werk. Het is een bruine kroeg, waar vooral veel muziek wordt gemaakt. Het gebrek aan slaap heeft hoegenaamd geen effect op zijn aanwezigheid. Hij bespreekt met ons de wereldse politiek, reist via de Amerikaanse uitbuiting in Afrika via de rol van de banken bij de Ierse recessie naar de Russische overheersing om te eindigen bij zijn persoonlijke problemen met de gemeente over een stukje grond en de rol van de plaatselijke bevolking daarbij. Hij wijst ons een mooi stukje op de kaart waar volgens hem weinig tot geen toeristen komen. Op mijn vraag of er in het dorp veel toeristen komen krijg ik een verhandeling, maar geen antwoord. De tijd die hij hiervoor nodig heeft is dermate lang dat ik een vermoeden heb waarom het vannacht wel vijf uur is geworden. Iemand zal hem vast een open vraag gesteld hebben.