Bas-Courtils 30-08-2017

De regen kwam pas laat en met de forse wind konden we zowaar de tent droog inpakken.
Al vroeg zijn we in St. Malo. Een bijzondere stad met een mooie dorpskern verborgen achter de stadswallen. Dan te bedenken dat dit bij de invasie twee weken lang is gebombardeerd. Bizar. We verlaten de stad via een plein dat nog in alles de grandeur van weleer uitstraalt. We vervolgen de weg over de boulevard waar we door de wind gegeseld worden. Dan komt ook de regen en worden het weer Schotse toestanden. Ons geluk is dat de wind op dat moment nog uit het zuid-westen komt en de ochtend kunnen we veel vaart maken. Rond het middaguur lunchen we uitgebreid in Mont Pol terwijl buiten de sluizen definitief open gaan. Als snel zien we de toren van Mont St. Michel aan de horizon, maar voor we er zijn moeten we nog wat kilometers afleggen. De laatste 5 gaan pal tegen de inmiddels naar het noorden gedraaide wind in. Het eiland lijkt in alles op de 3D puzzel die we ooit voor de kinderen hebben aangeschaft. Alleen het ontbrekende stukje is hier wel aanwezig. Inmiddels hebben we onszelf verwend met een bed in een chambre d'hote. Dat klinkt heel chic, maar is niet meer dan een bovenkamertje in een locale ferme waar je gewoon je schoenen moet uittrekken en op de dweil bij de voordeur moet zetten. In de boerenkeuken hebben we inmiddels genoeg eieren gebakken om de spieren te kweken die morgen nodig zijn om bij deze wind de noordelijke route te volgen. Een glaasje Calvados moet zorgen voor een gezonde nachtrust. Want een nieuwe streek kent ook nieuwe gewoonten. Geen slechte overigens.