14-9-2018 Laruns

Als ik om me heen kijk zie ik dreigende bergtoppen half verscholen in de mist, een grote klerezooi in de veldkeuken en ons vertrouwde tentje.
Die bergtoppen die ken ik van Schotland, daar raak ik niet meer opgewonden van. Morgen moeten we over de Col du Portalet, bekend van de Tour de France. We beklimmen hem ook, maar alleen met 25 kg extra aan gewicht. We doen er dan ook wat langer over denk ik. Die klerezooi heb ik aan me zelf te wijten, daar staat tegenover dat we heerlijk gegeten hebben en Ans de afwas moet doen. Geen reden tot opwinding dus en alle tijd om bij een glaasje wijn het vakantiegevoel te laten indalen. Vandaag was een prima dag. Ruth en Siem wekten ons om 3.30 waarna ze met de Volvo aan de terugtocht begonnen. Na nog wat extra uurtjes slaap begint de dag met een douche en dat was op zich wel een avontuur. Het sanitair is nog niet helemaal je dat en zal wat verder in de verbouwingsfase vast nog wel aan de beurt komen. Met een stapel handdoeken weten we te voorkomen dat het water de kamer in stroomt. Tanden poetsen onder de douche gaat niet, dat zou betekenen dat de onderliggende verdieping als verloren beschouwd kan worden. Dan maar even kort onder de naar alle kanten spuitende sproeikop. Ik neem afscheid van de alleraardigste en uiterst zwangere dame in de receptie. De gerand vertel ik bij het afscheid dat het Hotel “potentie” heeft. Hij is blij met deze riem onder het hart, wat hij best kan gebruiken gezien de bouwkundige chaos. De rest van de dag verloopt voorbeeldig. Zo goed zelfs dat ik me zorgen maak over mijn blog. Maar goed er volgen vast nog wel wildere avonturen. Dus blijf nog even aan de lijn.