Glenluce 2 juni

Vandaag hebben we gekregen wat we verwachtten. Eindelijk konden de tassen open en de regenkleding aan. Vannacht regende het voortdurend en dus ging vanmorgen de tent als een natte dweil in de tas, natuurlijk bij mij op de drager zodat er nog eens twee extra kilo's mee moesten. Omdat het leven bestaat uit contrasten moest het wel een mooie dag worden. Het Engelse landschap lijkt wel ontworpen voor regen. Loch is het Schotse equivalent voor meer en behalve dat de benaming veel meer kracht uitstraalt zijn ze ook nog eens van een ongekende schoonheid. Voordat we het New Galloway Forest Park inrijden via een onverhard stuk van 18 km. drinken we nog een mok met koffie, voorzien van de schotse vlag bij de lokale winkel annex postkantoor annex busstop. De man is blij eindelijk eens iemand te zien, maar is wat onbedreven in de bediening. Het levert een hoop vriendelijk gescharrel op een vierkante meter op en kost uiteindelijk een pond. Na een uitgebreid gesprek met een Schot die als dertigjarige in de jaren zestig in Amsterdam Led Zeppelin in Paradiso had gezien en daar nog steeds op teert trekken we verder. Het leven verloopt hier, zo ver van de bewoonde wereld traag. Het parktrail levert behalve onze eerste lekke band heel veel natuur van een ongekende schoonheid op. We trekken nog even door in de stromende regen naar Glenluce zodat we morgen een korte etappe naar de boot kunnen maken. Vanwege de regen en de in grote wolken aanvallende midgets zijn we genoodzaakt om in de kroeg de avond door te brengen. Maar ja, ik ben niet iemand die snel klaagt.