Roundwood 22 juni

Zoals een tanker bij Engeland al begint te remmen om in Rotterdam een eitje aan de kade te maken of een vliegtuig bij Parijs begint af te remmen om veilig op Schiphol te landen doen wij dat ook. Althans in kilometers. Vandaag zestig gepland, zonder haar het hoogteprofiel te kijken. Makkie toch? Nou ja, misschien hadden we toch beter even naar het profiel kunnen kijken. Het was eigenlijk een dag van op en weinig neer. In de routetekst stond dat we gingen merken dat we in de Wicklow Mountains aankwamen. Behalve de busladingen vol toeristen, die we gelukkig alleen in de kleine dorpen tegen komen merk je dat aan veel hoogtemeters. Na Laragh buig ik scherp naar links en merk dat het uitzicht slechts uit asfalt bestaat, dat overigens in Ierland van een belabberde kwaliteit is. Conclusie, dit gaat voor de zoveelste keer loodrecht omhoog anders had het uitzicht uit prachtige, sappige weiden en veel bloemen bestaan. Zo'n honderd meter boven me zie ik een mountainbiker geparkeerd staan en dat zonder bagage. Gelukkig heb ik een groot ego en een sterk hart, dus die moet ik er uit kunnen fietsen. Onderweg weet ik nauwkeurig de kransslagader te lokaliseren en mijn longinhoud te meten. Het is slechts een van de weinige klimpartijen tot de camping op 45 kilometer van Dublin. Morgen nog een keer dood gaan en dan suizen we naar de Ierse zee en hebben we eindelijk tijd voor een Guinness.