Bagnoregio 21 juni

Bagnoregio 21 juni
Malheur! Na een kort ziektebed is vandaag in Fabro Scalo mij mijn Marathon Supreme P ontvallen. P staat in dit geval voor posterior, wat achter betekent. De P gebruik ik als toevoeging om een onderscheid te maken met de Marathon Supreme A, wat voor anterior staat, ofwel de voorband, die nog in blakende conditie verkeert. Kort na het verlaten van een onverhard fietspad bemerkte ik dat het vertrouwde zoeven van een bijgeluid was voorzien, waarvan het ritme niet overeen kwam met de kwaliteit van het bereden asfalt. Een korte inspectie leverde een dramatisch beeld op. Aan de zijkant van het fraai vormgegeven, van een subtiel profiel voorziene stukje rubber vertoont zich een uitstulping die daar niet hoort te zitten. Conclusie, geen redden meer aan. De vraag is niet of, maar wanneer de binnenband zich door de zich gevormde opening naar buiten zal wurmen om aldaar met veel gevoel voor dramatiek begeleid door een luide knal de geest te geven. Ik moet zeggen, het doet je wat als je je band, waar je 7500 km. op hebt vertrouwd in zo'n uitzichtloze situatie aantreft. Samen hebben we in wel 10 verschillende landen afstanden overbrugd. Spectaculaire afdalingen gemaakt waarbij de snelheid soms op liep tot vijftig in het uur, zonder enige aarzeling of gebrek aan vertrouwen. Soms had ik mijn twijfels of ik een band wel kon bloot stellen aan de onverharde, van scherpe steenslag voorziene steile paden waarop we met 30 kilo bagage soms meer glijdend dan rijdend onze weg vonden. Hij heeft zich laten doorboren door centimeters lange nietsontziende doornen, meer dan eens. Na deze tocht had ik hem willen vervangen vanwege de pensioengerechtigde leeftijd. Nu is mijn achterwiel plots voorzien van een, voor een tientje aangeschafte, van Italiaans fabrikaat zijnde band waarvan ik me af vraag of hij Rome gaat halen.