Certaldo 17 juni

Certaldo 17 juni
En ineens heb ik het gehad met al die herrie. Genoeg van jankende motoren, grommende Ducati's, ratelende vrachtwagens, knorrende landbouw-driewielertjes, brullende Ferrari's, knetterende pseudo Ferrari's, jankende honden, kwebbelende huiswijven en gillende baby's. Italië is een lawaaiig land. Het kan de stilte kennelijk niet verdragen. In tegenstelling tot vorig jaar is er voortdurend verkeer en herrie om je heen. De hele dag rijden ze de vouw uit je broek, of afhankelijk van de temperatuur de haren van je kuiten. Een verkeerde beweging en je bestemming is aangepast. Stiekem verlang ik dan naar de desolaatheid van Andalusia. De oplettende lezer heeft het al door, mogelijk is hier sprake van een off-day. Vanmorgen in alle vroegte vertrokken uit een prachtig B&B in Pistoia met bestemming St. Giminiano voor een lekker ijsje, want in St. Giminiano woont de wereldkampioen ijs maken en daar wil je wel een stukje voor omrijden. Daarvoor moeten we dan wel een stuk of wat steden doorkruisen in alle drukte. De temperatuur is drukkend, de shirts willen ook bij een lange middagstop niet drogen, sterker nog, naast mij ligt nog steeds een doornat hemd. Het kwik stijgt tot rond de 38 graden. Als ik voor de zoveelste keer bijna door een lompe Romein in het asfalt wordt gewreven ben ik er klaar mee. Tijd voor crisisberaad. We besluiten een stukje voor St. Giminiano ons bivak op te slaan. Dit keer is de eer aan Agruturismo Cameli. Inclusief zwembad en solarium, maar ook inclusief bel-kwebbelende, zich als een bultrog in het water gedragende Italiaanse met vriendje. Gelukkig zijn ze wat eerder naar huis en blijven we met zijn tweeën in alle rust achter. Als de zon dan rood in het Toscaanse decor zinkt is alle weer koek en ei, want de pasta hebben we vanmiddag al gehad en meer hebben we vandaag niet bij ons. Morgen gaan we naar Sienna, nadat ik het ijsje, waar ik al een vakantie om zeur, heb gekregen. .