17-9-2018 Ayerbe

Vanmorgen verslapen, dat gebeurt ons niet vaak.
Zonder ontbijt worden we niet geacht te vertrekken, dus nemen we weer plaats aan de spijstafel. Gisteren moesten we voor avondeten, fles wijn en koffie € 24,00 afrekenen, daar krijg je als Nederlander wel een warm hart van. Tijdens de afdaling beginnen de telefoons te pingen, die hadden ons een dagje gemist en halen de schade gelijk in.
We hebben alle tijd, want we hebben een huishouddagje gepland. De kleding moet even door de geïmproviseerde wasmasjien en omdat we morgen vanaf Zaragoza verder willen stoppen we in Ayerbe. Onderweg weer schitterende vergezichten onder meer op de Mallos de Riglos, die schitteren in de ochtendzon. Na de Embalse de la Peña stuiten we op een meneer met een groot stopbord in zijn hand. Om te voorkomen dat we stiekem toch doorfietsen gaat hij pontificaal voor ons staan met een blik die aan duidelijkheid niets te wens over laat. De weg is over een stuk van zo’n 500 meter versmald, met de kennelijke bedoeling om eens iets aan het asfalt te gaan doen.
We maken van het oponthoud gebruik om nog eens naar de prachtige omgeving te kijken. Nadat er intensief portofoon verkeer heeft plaats gevonden vervolgen we onze weg.
We groeten vriendelijk de collega die met een blauw bord met witte pijl ons zorgvuldig naar de eigen weghelft dirigeert.
Ans en ik kijken elkaar aan en zitten met de zelfde onduidelijkheid. Als er twee mannen nodig zijn om het verkeer te leiden, wie doet dan het werk vandaag aan het wegdek, want daarvan is geen spoor te bekennen. Een rooster-foutje misschien? Wie zal het zeggen. Ik denk dat de derde persoon zich ook gewoon gruwelijk heeft verslapen.
Inmiddels staan we op de camping en wachten tot we ons op het terras kunnen nestelen voor een heerlijk verkoelend biertje.