18-9-2018 El Almunia de Doña Godina

Vanmorgen gaat de wekker om 6.00 uur, het is tenslotte vakantie niet waar.
Inmiddels weten we na al die jaren wel hoe we elkaar niet in de weg moeten lopen en binnen een half uur zijn we klaar voor vertrek.
Op het station Heerst de stilte, terwijl de trein toch echt om 7:57 vertrekt.
Een kwartier voor vertrek arriveren meerdere reizigers waaronder een Engelsman met een Vlaamse vrouw die op bezoek is bij een vriendin in Ayerbe. Volg je hem nog?
Het contact is leuk en als 5 minuten later ook nog de stationschef arriveert is het feest compleet.
Bij vertrek zie ik dat de chef voor de gelegenheid nog even zijn rode pet heeft op gezet en met een grote rode vlag de 2 treinstellen voorzien van rammelende dieselmotor uit zwaait.
Het dieseltje beweegt zich richting Zaragossa met een snelheid die wij waarschijnlijk met de fiets kunnen evenaren. Maar goed het helpt wel bij de rest van de opnieuw warme dag.
Het nadeel van een stad betreden via het spoor is dat je geen enkele oriëntatie hebt. Het duurt 10 km. voor we weer op het spoor zitten. Ik snap nog steeds niet dat Spanje zoveel goede wielrenners heeft als ze er in de steden blijk van geven niet van het bestaan van fietsen op de hoogte te zijn. Knappe ingenieurs hebben heel ingenieus fietspaden aangelegd en het resultaat mag er zijn. Fietspaden gaan naadloos over in voetgangersgebieden, lopen altijd aan de verkeerde kant van de weg of bevinden zich tussen de rijbanen. Ze beginnen volkomen onvoorspelbaar bij een hermetisch afgesloten hek of eindigen in een plantsoen. Het geheel wordt nog onoverzichtelijker omdat de voetgangers en automobilisten vanuit alle richtingen geconfronteerd kunnen worden met fietsende medemensen. Wat een avontuur, maar uiteindelijk verlaten we de stad. Inmiddels is het snikheet, mijn meter geeft 36 graden aan en ondanks de liters water die we naar binnen laten glijden is het tijd voor een break met tapas natuurlijk. Inmiddels hebben we onze dagdosis gehad, qua kilometers en bier en wachten tot we rond 21.00 uur aan tafel kunnen. De inspanningen van de dag zijn we alweer vergeten.
Morgen wordt gedwongen weer een korte dag omdat campings en hotels in dit gebied maar spaarzaam zijn uitgestrooid. Door een korte dag in te lassen komen we daarna weer beter uit.