Siena 18 juni

Sienna 18 juni
Het kind heeft zijn ijs gehad en is tevreden. Een intens orgastisch genot geeft de van drie smaken ijs voorziene hoorn van wereldkampioen ijskunstenaar op het plein in St. Giminiano. Netjes voorzien van een papiertje tegen het lekken, dat gezien de vroege ochtendwarmte onvoldoende bescherming biedt aan de handen. Om zeven uur vertrokken, klimmen we met zicht op de hoge torens van het stadje in de ochtendkoelte. Ik huldig het principe dat ik niet van de fiets stap voordat het doel is bereikt. Dat levert een hellingspercentage op van 21procent. Gezien het vroege ochtenduur hebben de eerste toeristenbussen het plein nog niet bereikt en kunnen we genieten van de ontwakende stad. Als eerste bestellen we een ijsje dat we in de schaduw op een door de gemeente verstrekte plastic stoel opeten. Het is op het moment dat Ans van mij een foto wil maken op de fiets voor de ijscoman dat ik ze voor het eerst gewaar wordt. In een klein autootje voorzien van blauw zwaailicht en het opschrift "Policia Municipal" zitten twee recht-handhavers Het is duidelijk dat ze het op mij hebben voorzien, kennelijk mag er op het plein niet gefietst worden. Terwijl de zon snel in kracht toeneemt beweeg ik niet. Eens kijken wie de langste adem heeft. In ieder geval niet de vrouwelijke bestuurder, deze geeft haar bijrijder een duw waardoor deze de dag begint met veldwerk. Wat onwennig staat hij daar en zet zijn pet eens recht op het hoofd. Plotseling bloot gesteld aan de kracht van de zon maakt hij twee stappen zijwaarts om in de schaduw te komen. Vanonder de klep houdt hij mij nauwlettend in de gaten, het is duidelijk, hier kom ik niet mee weg. Het plein wordt langzaam gevuld met Chinezen en Amerikanen, maar die kunnen zijn aandacht niet afleiden. De opdracht van zijn vrouwelijke meerdere is duidelijk, die Hollander gaat van zijn fiets. Ik besluit de confrontatie aan te gaan, zet mij met kracht af en plaats de bips op het zadel. Dit is het moment waarop de locale sheriff heeft gewacht. Als een soort John Cleese zwaait hij slungelig zijn been naar voren, verspert mij de doorgang en heft zijn arm. Het blijkt een beginneling, mogelijk zelfs een stagiaire van de opleiding verkeersagent, zijn stage volgend op het plein in St. Giminiano waar hij niet veel kwaad kan aanrichten. Ik neem hem op en constateer dat de jongen niet in het bezit is van de benodigde instrumenten om mij te imponeren, geen opschrijfboekje en pen, handboeien of erger nog schiettuig. Het is man tegen man. Uit hetgeen hij mij probeert uit te leggen leid ik af dat ik inderdaad met de fiets aan de hand word geacht mijn weg te vervolgen. In de gehele binnenstad is het verboden om te fietsen. Zo makkelijk geef ik me echter niet gewonnen. Aangezien ik de Italiaanse taal niet machtig ben antwoord ik "Wè" en constateer dat hij de Tilburgse taal niet machtig is. Ik laat de spanning oplopen en constateer met voldoening dat er een zweetdruppel uiterst traag langs zijn neus naar beneden loopt. Inmiddels is de temperatuur op het plein behoorlijk opgelopen. Ik besluit de jongen niet langer op de proef te stellen en om de spanning te doorbreken glimlach ik en verzeker hem dat ik me aan de regels zal houden. Ter bevestiging geef ik hem een plakkende ijsjeshand. Hij ontdooit ter plekke zichtbaar en roept opgelucht " Ah! Gelati. Ik pak mijn fiets, loop om de hoek en zwaai mijn been over het zadel, het is een genot de 21 procent naar beneden te zoeven langs de vele, inmiddels geopende terrasjes op weg naar weer nieuwe doelen.