Camusnagaul, 17 juli

Om 4 uur vannacht schrik ik wakker. Het lijkt alsof er een groot rotsblok op de tent valt. De beloofde storm is inmiddels op volle kracht gekomen. Met zoveel herrie en beweging val je natuurlijk niet direct weer in slaap, maar als ik mijn ogen opnieuw open is het inmiddels 8.30 uur en is de wind geluwd naar zes of zeven Beaufort. Het is nog even een avontuur om de tent weer in het zakje te krijgen, maar daarna zijn we weer reisklaar. Na een nacht op zo'n propere camping willen we weer de natuur in en we beginnen dan ook meteen aan een beklimming waarmee het effect van de douche snel teniet wordt gedaan. Als het echte werk begint staat de wind in de verkeerde hoek en moeten we behalve veel hoogtemeters ook de oerkracht van de wind overwinnen. Als we zelfs bij 4% bergaf nog moeten blijven trappen besluiten we ons een plezier te doen en in een B&B te kruipen. In een gehucht als Camusnagaul ( zou prima in de Ban van de Ring passen) is dat geen sinecure. Het Hostel zit vol en verder zie ik vooral bordjes met 'No Vacancies' Ook het hotel in het twee kilometer verder gelegen Dundonnell is vol. Het bijzondere is dat we in alle gevallen de reizigers missen zodat het vermoeden steeds groter wordt dat ook Schotland ten prooi valt aan touroperators en reisbureau's. Uiteindelijk vinden we een bed in het oorspronkelijke gehucht. Voor een warme hap moeten we toch weer in het hotel zijn. Zo weten we het aantal kilometers voor de dag weer flink op te krikken en hadden we eigenlijk ook naar Ullapool door kunnen rijden. Dan hadden we echter niet de zeehonden ontmoet die ons vanuit het water nieuwsgierig liggen aan te kijken.