Callander, 27 juli

Wat moet het hier 's zomers mooi zijn denk ik met regelmaat. We fietsen over een voormalige spoorlijn richting Callander. Ik vraag me overigens af hoe een treinstel de 15% dalingen met scherpe haarspeldbochten kan handelen. Misschien een hele kleine locomotief met eenpersoons wagon, met stoker en zonder conducteur. Het kan ook maar zo zijn dat we inmiddels van de lijn zijn. In ieder geval leek het gedeelte bij het viaduct Glen Ogle ergens op. Mooie vergezichten over het dal en de lager gelegen rivier. Vandaag fietsen we bijna geheel autovrij. Daar moeten we dan wel zo af en toe flink voor op de pedalen. De omweg naar Balquhidder is de moeite waard. In Callander is het weer tijd voor crisisberaad. De aanhoudende regen in combinatie met een temperatuur van tien graden stimuleren niet echt om nog 18 of 28 km door te fietsen. Ook is niet duidelijk waar de camping nou precies ligt. We besluiten voor vandaag de pannen der op te gooien en na enig digitaal speurwerk leggen we aan bij de Dreadnought, een hotel waarvan de vormen doen vermoeden dat het ooit een statig onderkomen voor de welgestelden is geweest. Inmiddels schreeuwt het om onderhoud en doet de inrichting sleets aan. De receptionist is een grote man van Afrikaanse afkomst die uitstraalt dat hij het allemaal een grote grap vindt. Maar ja, ik ben hier niet voor grapjes, maar voor een warm bed en een hete douche. Als we elkaar wat beter leren kennen begin ik hem te mogen en met de kamer is ook niks mis. De lift naar de tweede verdieping is er een van vergeten tijden. Drie knoppen voor verdiepingen, een alarmbel en een noodstop. Meer is er ook niet nodig en als je op de knop voor de tweede verdieping drukt wordt de deur vergrendeld met een klap alsof je verzeild bent geraakt in de kerkers van de Tower. Hier is niks digitaals aanwezig. Na een kort angstig moment wordt de deur op de tweede verdieping met een knal vrij gegeven. De kamer is inmiddels weer volgehangen met alles wat droogtijd nodig heeft en de verder lege tassen zijn in de hoek opgestapeld. Het ruikt weer vertrouwd en we zijn ervan overtuigd dat we morgen beter weer krijgen, want slechter kan het niet. Zon zullen we deze herfst niet meer zien, maar een beetje droger zou niet gek zijn.