Marzaglia 13 juni

Marzaglia 13 juni
Na het meest complete ontbijt ooit zijn we voldoende aangesterkt om flink wat kilometers te maken. Als afscheid worden we nog meegenomen naar de kelders waar al die heerlijke eigengemaakt ingrediënten worden opgeslagen. Het water loopt me uit de mond. Het is al vroeg warm en in hoog tempo fietsen we door een gebied waar in mei vorig jaar een aardbeving is geweest. 70% van de bevolking is op enigerlei wijze gedupeerd. Een heel dorp staat in de steigers en overal zijn kozijnen gestut en worden gevels met spanbanden aan elkaar gehouden. Het doel is een camping zo'n 8 km. buiten Modane in Marzaglia. Het is nog een hele toer om daar te komen en als we eindelijk bij de camping zijn is het hek hermetisch gesloten. De moed dreigt in de schoenen te zinken, maar plots komt er beweging. Het is weer een aparte camping, hermetisch van de buitenwereld afgesloten met heel veel campers en caravans, die allemaal leeg staan. Het hek speelt een belangrijke rol in het geheel. Schijnbaar willekeurig gaat het open en dicht. De vuilnis moet buiten het hek worden weggegooid, maar het is nog maar de vraag of je er ooit weer in komt. Het veiligste is dus Ans de vuilnis te laten weggooien. Ze loopt met een vertrekkende gast mee naar buiten en als ze uit het zicht is, je raadt het al, gaat het hek dicht. Ik roep nog oh, oh, maar dreig voorgoed gescheiden te worden van mijn levenspartner. Kort voordat het drama zich voltrekt stopt het hek en kan Ans alsnog door een opening naar binnen glippen. Omdat we morgen vroeg willen vertrekken vragen we aan de campingbaas of het hek wel zo vroeg wakker is. Hij haalt een afstandsbediening uit zijn zak en roept dat we maar hoeven te bellen, waarmee het mysterie is opgelost. Vanavond vroeg naar bed, morgen de eerste klimmeters.