Ventas de Zafarraya 21-9

Vanmorgen vroeg meldde zich een volgende fietsband in de ziekenboeg. Mijn achterband had besloten een deel van zijn lucht via een illegale weg te lozen. Met onze laatste 2 plakkers in de tas dus tijd voor een actieplan. Handig zo'n I-pad, daar zie je in no-time alle tienda biciclettas van Granada. Hup in de GPS en karren maar. Vandaag zijn we ook kampioen tegen het verkeer in en door de wegafzettingen heen rijden. De fietsenhandel waar we terecht komen heet toepasselijk Dr. Bike. Zo'n winkel waar ze op drie vierkante meter 25 fietsen hebben staan en waar ze met de fiets op het achterwiel naar de werkplaats moeten. De eigenaar verzucht dat het wat druk is, maar voorziet onze fietsen van twee nieuwe binnenbanden. We krijgen T-shirts cadeau en moeten € 27,00 afrekenen. We beloven een spannende foto te maken in de nieuwe shirts en deze te mailen. Met flinke achterstand springen we op de fiets. Het nadeel is dat het al snel boven de dertig graden is en bij het klimmen hebben we daar flink last van. In Argon duiken we met zijn tweeën onder de lokale dorpskraan. Een engelse dame is onder de indruk van onze prestatie en nodigt ons uit in haar casa. Natuurlijk voor een kopje thee. Ze woont inmiddels 7 jaar in het dorp en is haar man Stan verloren. Gelukkig heeft ze haar hondje nog. Ze gebruikt haar tijd efficiënt en verteld ons alles wat ze kwijt wil en laat en passant het huis zien. We moeten weer verder omdat we voor het donker nog in  Ventas willen komen. In de laatste bochten begint mijn fiets wat te dweilen en ja hoor, opnieuw een lekke band. Die verrekte distels, dokter bibber heeft vast en zeker de buitenband niet gecontroleerd. De laatste 7 kilometer maken we flink haast omdat de band langzaam leeg loopt. Het pension maakt geen goede eerste indruk en we fietsen door naar de 2 overgebleven mogelijkheden. Jammer, de een gesloten en de ander doet geen kamers meer. Ans speelt de karakterrol van der leven. Maar van de Griekse tragedie raakt allen de eigenaresse onder de indruk, de eigenaar blijft onverbiddelijk. 9 kilometer terug is een hotel, dan toch maar naar het pension. Ook daar dichte deuren en de zon is inmiddels ook al uitgezet. Met al mijn kennis van de Spaanse taal lukt het me de eigenaar te mobiliseren en uiteindelijk hebben we dan toch een kamer zonder warm water en inmiddels totaal zonder water. Het avondeten bestaat uit wijn en olijven en een boterham met een stukje worst. Morgenvroeg maar weer eens een band plakken en dan gaan we de steilste klim van de tocht doen bij Antequerra.