Sevilla 27-9

Het mooie van zo'n reis is terugblikken (met onze laatste kilometers morgenvroeg in het donker over de autovia is dat ook het beste dat je kunt doen). Daar liggen we dan op het Ibisbed te midden van een grote zooi natte spullen, die nog een nacht krijgen om te drogen. Vandaag huilde Sevilla om ons vertrek. Een mooi gebaar natuurlijk, maar naar mijn mening een dag te vroeg, want nu konden we niet van de mooie stad genieten. Nu kennen we inmiddels de Spaanse temperamenten, maar het was echt tranen met tuiten waardoor alles overstroomde en goten volliepen. Dat had ook wel wat minder gemogen. Ik hoop nog steeds van harte dat het morgenvroeg in ieder geval nog even droog is. De behulpzame Ibisman, onze steun en toeverlaat, recordhouder hoopontnemen en probleemopwerper, is er stellig over. Morgenvroeg zal het regenen. Dan nog maar even herkauwen. 1825 km, voor 4 wielen is dat 7300 km. Dan zijn 5 lekke banden en 10 gaten nog wel te overzien. 24000 hoogtemeters liegen er niet om, dat hebben we geblust met 136 bier, 20 liter zuivere Rioja, 136 cafe solo en evenzoveel Naranja's. Verder hebben we 15 keer de tent opgezet en waren we 12 keer gedwongen tot een hotelovernachting en werden we 1 keer zeer gastvrij ontvangen in een casa rural. Een onweersbuitje en een dag extreme regen in Sevilla. In die periode heb ik minstens 35 toiletten bezocht, waarvan er 2 afsluitbaar waren, bij 32 het licht tevroeg uitging en geen van de toiletten qua hygiene de test van de nederlandse vereniging van huisvrouwen kon doorstaan. Maar bovenal hebben we Spanje leren kennen op een voor ons nieuwe manier, die volledig aan de verwachting heeft voldaan. Fysiek wisten we niet waaraan we begonnen. Het was zwaar, wat ik overigens nooit zal toegeven, maar het gevoel dat je er aan over houdt is onbetaalbaar. In de laatste dagen hebben we nagedacht over een volgende tocht. Zonder het te verklappen kan toch zeggen dat het veel te maken heeft met whiskey, kilts en mitches.