Wat nu

Aan de keukentafel met een wijntje ontstaan de mooiste plannen. Ans wil graag naar Schotland. Ondanks dat ik van de koude kant ben (een familiegrapje) houd ik toch het meest van een warm land. Maar goed, ik ben natuurlijk niet de enige die het voor het zeggen heeft. Het is dus zaak Ans te laten bedenken dat Schotland misschien niet zo'n goed idee is. Nou hebben we in Friesland 200 van de 240 km. in de stromende regen gefietst dus ik gooi het maar eens over die boeg. Schotland is eigenlijk 7 elfstedentochten in de regen. Geweldig roept Ans. Ik heb het idee dat ze me uitdaagt. Het lijkt me ook wel romantisch, zo samen in de kou, met een een sluier van muskietengaas, zwetend van de hoge vochtigheidsgraad en beschermd tegen de midgets. Dicht tegen het kampvuur en omringt door citrus kaarsen. Ja het is dan wel afzien, maar ik verheug me op het euforische gevoel van een zonnestraal die tussen de lokale kerktoren en een heuvelrug net niet tot aan de doorweekte tent komt. Ik zie mezelf in mijn fietstas zoeken naar een single malt en na een eerste teug de warme tinteling door mijn aderen volgend het 'eindelijk weer thuis' gevoel te ervaren. Ja ik geloof dat Schotland toch wel iets heeft. De bestemming voor 2013 begint langzaam tastbaar te worden.