Fionnphort, 10 Juli

De hele nacht heeft het geregend en als we opstaan condenseert het water om ons heen. We kiezen voor het zwaarste middel en gehuld in regenpakken pakken we de zeiknatte tent in. Hopelijk kunnen we vanavond de boel weer drogen. De reis begint met de ferry naar Craignure, vanwaar we meteen aan het werk moeten naar het Glen More. Dat is effe wennen. Na twee relatief ontspannen reisdagen of hangdagen moet er in eens gepresteerd worden. Ik geloof niet dat mijn hartspier hierop was voorbereid. Maar goed, we laten ons niet kennen en door de beslagen brillen genieten we van het uitzicht. Voor het eerst dringt het tot ons door dat we echt met vakantie zijn. We spreken het echter nog niet uit, daarvoor moet er eerst weer zuurstof in de longen. Het tweede deel is wat vriendelijker en de camping is van uitzonderlijke schoonheid. We staan aan de zee op grond van Fidden Farm. Door de iets verhoogde plek hebben we mooi zicht rondom. Prachtig natuurlijk, maar dan moet de stevige wind niet gaan aantrekken. Je snapt het al, de tent staat maar net als het los barst. De wind is inmiddels zo hard aangetrokken dat van koken geen sprake meer kan zijn. In de wijde omtrek geen schuilgelegenheid, dus dat wordt een avondje op noten en een appel. Na de Thaise noedels van een Tilburgse Toko (noodrantsoen) is dit de tweede dag zonder 'a nice decent meal'. Als we vroeg naar bed gaan voegt de regen zich bij de wind en voel ik mee net als Kniertje uit op hoop van zegen.