Kylesku, 19 juli

De eigenaar van de B&B zit er wat moedeloos bij. Dit jaar is er een dag geweest dat hij de verwarming niet heeft hoeven gebruiken om de kamers op temperatuur te houden. Was ik al enigszins somber gestemd, het hek is nu van de dam. Diep gebogen, mijn hoofd tussen de schouders tegen de wind en de regen klim ik op de fiets. Bij het Loch Lurgain hebben we het gevoel dat we regelrecht Mordor in rijden. Het woord crisisberaad valt weer. Toch zien we breking in de lucht en als we daadwerkelijk bij Inverkirkaig beter weer krijgen krijgen we weer hoop. We zitten dan ook gelijk in een prachtig deel van de route. Als we 's avonds aankloppen bij het hotel in Kylesku blijkt dat we geen kamer meer kunnen krijgen. Het dichtst bijzijnde B&B is vijftien kilometer verderop. Na 6:30 uur in het zadel en 1350 klimmeters hebben we daar geen puf in. Verscholen onder de bomen aan de rand van het Loch vinden we een een stukje plat ter grootte van drie kwart van de tent. Met behulp van tent- en kledingzakken ben ik in staat mijn bedje enigszins vlak te leggen. Geloof het of niet, we slapen het klokje rond.