Alcaraz 13-9

Je hebt Via Verdes en Via Verdes. Ik ben, al zeg ik het zelf een meer dan modale Via Verdes gebruiker. Ik herken ze dan ook van afstand. De echte is groen, is geplaveid met mooie, fijne steenslag, die zo gezellig ritselt onder je banden. Bovenal is het stijgingspercentage niet indrukwekkend zodat je ontspannen pedalerend kunt genieten van de vergezichten die voor de gemiddelde automobilist verborgen blijven. Om het geheel aangenaam te maken heb je om de zoveel kilometer een area descanza, met mooie schaduwrijke zitplaatsen en picknick tafels. Vanmorgen keek ik dus reikhalzend uit naar het begin van de Routa Don Quichotte en nam daarbij voor lief dat de aanloop over een route rural liep die een regelrechte aanslag op mijn trouwe Koga betekende. Maar goed,uiteindelijk was het dan zover. Het begin was redelijk, hoewel het plaveisel nog niet echt een grand cru verdiende. Opvallend was wel dat de Via de contouren van de provinciale weg volgde en het uitzicht dus niet uitsluitend aan ons voorbehouden was. Allengs werd het minder, tot we op enig moment een scherpe draai naar de door gemotoriseerd verkeer bevolkte asfaltweg draaide. Enkele meters voordat het op dat moment aanlokkelijke asfalt voor ons toegankelijk werd draaiden we naar links om vervolgens stijl naar beneden in een soort gravelbak te verdwijnen. Even verder herhaalde de procedure zich in omgekeerde volgorde. Met zweet op het hoofd keek ik enigszins jaloers naar de in smetteloos wit gestoken, met het armpje uit het raam bungelende chauffeurs. Doorzetten, het is immers vakantie. Het pad vernauwd zich en is eigenlijk te smal voor de zwaar beladen fietsen. Kort voordat we op de top van een veel te steile helling staan verliest mijn achterband de grip en schuift het geheel onder mij door waardoor ik mijn voet op de grond moet zetten. Ik moet zeggen, het is niet persoonlijk, maar het woord 'kut spanjolen' glipte er zo maar uit. In ieder geval luchtte het op en leek het vervolg minder zwaar. Tijdens een van onze evaluatiegesprekken keek ik nog eens goed op de routebeschrijving en zag dat hetgeen wij over ons heen hadden zien komen een Via Verde in voorbereiding betrof. Gelukkig maar. Het vervolg van de dag verliep over een Via Verde zoals ik ze graag zie. Rustig aan en om het uur even horizontaal op een bankje in de schaduw.