Barrax 12-9

Ik kijk vanmorgen in de spiegel. Ik moet eens naar de kapper. Er zal toch wel een barbier te vinden zijn in Spanje.  Vandaag toch weer een pittige dag met 80 km. waarvan 43 langs een irrigatiekanaal. Daar gaat je bibs wel pijn van doen. De dag begon met de Sierra met veel druiven en olijven. Druiven struiken in alle soorten en maten, soms op een stok, soms als losse struik tussen de olijven. Ach ja, als  je toch samen op tafel komt 's avonds dan kun je net zo goed bij elkaar gaan staan. Ans was natuurlijk weer niet te houden, die zocht de allermooiste struik met de mooist gekleurde, grootste druiventros. Hup in de tas natuurlijk bij de eveneens gejatte appels en abrikozen. Plots rijden we langs de jonge aanplant. Lange rijen met jonge nog onvolwassen planten, keurig in groene buisjes, beschermd tegen alles wat slecht is voor jonge aanplant. Nou heb ik wel enig talent als druivenfluisteraar al zeg ik het zelf, dus fluister ik tegen een modale aanwas ' zeg zijn er nog roddels uit het dorp. Ach de gewone dingen zegt de druif. We hebben het niet makkelijk met de recessie. Die van drie rijen verder heeft er veel problemen mee. En inderdaad de aangewezen ministruik hangt er wat lusteloos bij. Het was van het begin al niet goed en om eerlijk te zijn gaat dat ook niet meer goed komen. Jammer zeg ik, maar hoe zit het met die daar op de achterste rij, die staat er wel mooi bij. Ja, ja, die wel, maar verkijk je er niet op. Het is niet allemaal natuur wat je ziet. Die heeft zich extra mooi gemaakt, de druiven komen niet vanzelf zo groot. Ik verdenk haar ervan dat ze spuit. Ze probeert er zo verleidelijk mogelijk uit te zien. Veel voorbijgangers tuinen er in. Dan komt zo'n fietser en die neemt gauw een trosje mee. Maar 's avonds is het prijs, dan is er de buikpijn. Nee, nee ik hou het liever gewoon. Juist ja, zeg ik. Ik geloof dat ik maar weer eens verder moet wandelen.