Tranco 16-9

Tranco 16-9
Vandaag zijn we Andalusia binnen gereden. Zo iets als deurtje open, deurtje dicht en dan is het er. Andalusia, land van de vergezichten. Het uitzicht verandert op slag, je wordt omringd door uitgestrekte olijfboomgaarden. Lange rijen, soms eeuwenoude olijfbomen. Als iemand met zijn grote voet op Andalusia ging staan, dan stroomde de Guadalquivir over van de olijfolie, zouden alle kranen olie leveren en iedereen aan de dunne. Dat krijg je namelijk van te veel olijfolie. Wij zijn er dan ook beducht op en ruiken altijd even aan de bron voor we het water als drinkbaar beschouwen. Verder is het warm, veel te warm voor de tijd van het jaar, zoals ons door de camping houdster wordt verteld. Dat hebben wij weer. Zoek je op google wat de beste tijd van het jaar voor een stevig potje fietsen in Andalusia is, blijkt het dit jaar weer eens anders te zijn. Op enig moment gaf onze temperatuur meter tijdens een beklimming in de volle zon 42 graden aan.  Maar goed we passen ons gedrag aan en gaan wat vaker op een terrasje zitten. Daar is het altijd gezellig met veel Spanjaarden. Alleen moet het me van het hart, die Spanjaarden drinken wel veel. 's Morgens vroeg tot 's avonds laat drinken ze alle mogelijke alcohol houdende varianten.  Vanmiddag op het terras zat weer zo'n eenzame drinker, die kennelijk de ochtend begonnen was met een kopje thee. Niet gewoon zo'n laf bakje, nee met een hoog alcoholische versnapering ernaast die je dan bij de thee giet. Gedurende het verloop van de ochtend ververst de man weliswaar 
het alcoholische deel en blijft dit in het theeglas gieten, maar vergeet ook het gearomatiseerde water deel te verversen. De man, voorzien van een uiterst prominent abdomen, waarvan de omvang ervoor heeft gezorgd dat hij slechts vermoeden kan  dat hij tot het mannelijk geslacht behoort, krijgt gedurende de ochtend een steeds roder gelaat en we maken ons beiden zorgen over de reactie van zijn vrouw bij thuiskomst. Op dat terras in Orcera zien we ook nog even onze Taurus met privechauffeur vertrekken. Kennelijk heeft hij die ochtend de straten nog even onveilig gemaakt getuige de blikken van ontzag van alle aanwezige heren. Ik denk dat een begrafenis minder indruk had gemaakt daar in de hoofdstraat. Maar goed, we moeten verder. Gisteren hebben we becijferd dat we 12 dagen zonder rust naar Sevilla hebben te gaan. We weten dus wat te doen.