Guadix 19-9

Gisteren keken we in het hotel naar Real Madrid. Niet echt spannend te noemen met al die danspasjes van die speler met dat veel te grote ego. Maar goed, sport verbroedert en het leek wel een grote huiskamer. Toen we in de pauze het bed gingen zoeken had Ans nog net even gezien dat het met het weer niet goed ging en dat heel Spanje een soort waterballet zou worden. Vanochtend wij dus alvast de regenjas, die natuurlijk onder in de tas verstopt zat en de regenbroek aangetrokken. Maar ja, dan sta je op de stoep en is de hemel onbewolkt en belooft het weer een dag als alle voorgaande te worden vol van zon. Het eerste stuk is weer prachtig met de tufsteen bergen. Je rijdt met die laagstaande zon als het ware door ontelbare potentiële Rembrands. De temperatuur loopt al weer snel op, dus bezoeken we hier en daar weer een terrasje, met even zovele leuke of grappige ontmoetingen en vooral veel tapas. Het is in heel Andalusia gebruikelijk om bij een drankje een hapje te serveren. Op zo' n ochtend heb je dan al gauw een complete menukaart gehad. In Villaneuve worden we onthaald door een man die 18 jaar in Nederland in Enschede heeft gewoond en gewerkt.  De taal heeft hij zich kennelijk nooit eigen gemaakt, want verder dan een paar oneliners komt hij niet. Al snel gaat hij weg om zijn dochter te halen, die ook 10 jaar in Nederland heeft gewoond. Ook haar vocabulaire is maar zeer beperkt. Ze staat er wat ongemakkelijk bij en zo voelen wij ons ook. Als ik ten einde raad zeg 'ik tel tot tien', begint hij spontaan tot tien te tellen. Ik geef het op en we fietsen maar verder de kloof in. Daar ontmoeten we een hond, die te laat ontwaakt om nog te gaan blaffen, dus loopt hij maar een eind mee. Nou overkomt het ons wel vaker dat honden soms hele dagen met ons mee lopen, dus ik zit daar niet mee. Als Ans tegen het beestje roept ' ga terug' vraag ik haar of ze nooit naar Lassie of Rintintin heeft gekeken. Die honden gingen ook altijd weer naar huis en Lassie meestal nadat hij weer een spectaculaire redding had verricht. Bovendien zeg ik, 'hoe zou jij reageren als er nu iemand tegen ons zou roepen ' ga terug'. Dat zou toch volkomen overbodig zijn. Ondanks dat we zo ver van huis zijn gaan we heus wel weer een keer naar huis. In Guadix nemen we eerst maar weer eens een Naranja. Aan de overkant zie ik een hond lopen die sterke gelijkenis vertoont met het diertje uit de kloof. Het zal toch niet waar zijn.