Nog steeds Riopar 15-9

Vandaag een rustdag. Op zoek naar wat actie dus. We hebben geluk, want in Riopar is het feest van de heilige Dolores. In het centrum is het druk. De straten zijn afgezet met zware stalen hekken. De hekken hebben stijlen die zover uit elkaar staan dat een mens er tussendoor kan, maar een toevallig passerende stier helaas niet. Het zal toch niet waar zijn. Op het hoger gelegen stadsplein zit een koppel, met fraai permanent uitgevoerde, zichzelf bewaaierende, belegen meisjes. Ik schiet even een plaatje van de dames die in kennelijke staat van opwinding verkeren. Kijkend door de zoeker, me niet gewaar van mijn omgeving, zie ik hoe de opwinding naar een hoogtepunt stijgt. Om mij heen wordt het plotsklaps leeg. Ik draai mij om en zie in volle vaart de Taurus op mij af stuiteren. Te laat om de, als extra veiligheid om de hekken gewonden, touwen te controleren doe ik een schietgebedje en zie de stier in volle vaart in de touwen gaan. Het publiek is uitzinnig.Het blijkt tevens het hoogtepunt van de dag te zijn, want daarna spiest de taurus eerst de lokale bloempotten aan zijn horens om daarna als een schoonrijdster op te botte schaatsen een pirouet te maken. Daarna doet hij nog wat pogingen het lokale publiek, dat inmiddels veilig achter de hekken is verdwenen, met zijn vlijmscherpe horens te misvormen. Het levert niets op. Volgens de taurus cao is het nu weer pauze of zo je wil rusttijd. Ik zie er, afgezien van de lichte prikkeling die door mij heen ging bij de eerste kennismaking geen lol in. Ik realiseer me ook dat met een stuk of 5 herhalingen, een betere scripting voor vriend taurus en een opgewonden voice over John de Mol er vast wel weer een kaskraker van zal maken. Dat is ook de pest met al die reality programma's, de werkelijkheid in zijn pure vorm is iets waar je je zelf een mening over moet vormen. Een stier hoort voor mij niet door de straten te glibberen, maar gewoon mooi gegarneerd op mijn bord te liggen.