Roma 24 juni

Rome 24 juni
Het is even zoeken naar het huisnummer, maar het klopt Naast de massief houten deur hangt het bordje met nummer 1. St. Pieterplein nummer 1. Het is een prachtig huis met mooie voorgevel en een leuk balkonnetje en wat Latijnse teksten op de muur. Het heeft een grote onderhoudsvrije voortuin waarin veel tuinhekjes staan. Ik ben niet alleen, van over de hele wereld zie ik mensen door het tuintje lopen. Nu nog zoeken naar de deurbel. Ik krijg hem niet gevonden, maar zie wel dat de deur van een enorme klopper is voorzien. Ik klop drie maal en wacht af. Een verkoper van kraaltjes en spiegeltjes draait zich naar me om. Ik geef je weinig kans zegt hij, zonder afspraak kom je meestal niet binnen. Nou moet ik toegeven dat mijn mailtje, waarin ik mijn komst aankondigde, met het adres 'francesco@vaticaanstad.it' als onbezorgd is teruggekomen. Mogelijk dat hij inderdaad niet op de hoogte was van mijn voorgenomen plannen. Bovendien, zegt de verkoper, heeft hij vandaag een belangrijke afspraak met zijn kardinalen over de honger in de wereld. 'Honger' daar zeg je me wat. Van al dat fietsen is mijn maag weer gaan knorren, dus laten we ons maar eens in de binnenstad storten om bij een plaatselijke trattoria een pasta te scoren. Ik programmeer het Colosseum in de GPS en daar gaan we. Op een drukke straathoek, verscholen achter plantenbakken op het trottoir vinden we een onooglijk, klein restaurantje zoals je ze in de toeristenfolders ziet. We worden met open armen onthaalt en als ik het terras oploop zie ik onze oude Amerikaanse vrienden die we eerder in Toscane hebben ontmoet. Oude vriend ben je op zo'n reis al na drie ontmoetingen, omdat dat vanwege de vele verplaatsingen meestal het maximum is. We begroeten elkaar hartelijk en worden nogmaals 'amazing guys' genoemd, terwijl de gerant me tussen neus en lippen door vraagt of ik een big birra wil. In de emotie van het moment zeg ik ja, waarop vervolgens met een ferme klap 1 liter bier op het tafeltje wordt gezet. Gefopt, maar ik laat me niet kennen en drink de pul leeg tot de plaatste druppel. Na de pasta springen we op de fiets en vervolgen onze weg door de hoofdstad van het Romeinse Rijk. We pedalen langs prachtige bouwsels en stapels rijksoverblijfselen. Met zo veel bier op is het natuurlijk een bijzondere ervaring om door de hectische binnenstad te fietsen. Ik ben op slag verliefd op deze bijzondere stad. Na onze toeristische rondrit, hier en daar onderbroken door een rustmoment op een bankje in de schaduw met uitzicht op al het moois gaan we naar station St. Piedro. Ik neem me voor op een later moment nog wel eens aan te gaan op het Pieterplein nr. 1